Η απεργία της 18ης Οκτωβρίου στη Νάξο. Πορείες και απορίες...

Με μια συγκέντρωση περίπου 100 ατόμων στην κεντρική πλατεία, συμμετείχε ο λαός της Νάξου στην Πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση της 18ης Οκτωβρίου. Ακολούθησε και η...
καθιερωμένη πορεία (πλέον) προς το κέντρο υγείας... 
Το σκηνικό γνωστό και πανομοιότυπο από την προηγούμενη συγκέντρωση, αλλά και από παλαιότερες.
Δεν λέω...
Σωστός όλος ο κόσμος, που έκλεισε σήμερα τα μαγαζιά του και κατέβηκε στην πλατεία.
Σωστά όλα όσα είπαν, όσοι ανέβηκαν στο βήμα και πήραν το μικρόφωνο.
Σωστοί και όσοι απήργησαν σήμερα και έκαναν πορεία προς το νοσοκομείο.
Αλλά...
όλο το σημερινό σκηνικό, όπως και όλα τα προηγούμενα... εμένα μου θύμισε τάμα.
Όπως στην Παναγία της Τήνου. Όπου όλοι οι πιστοί, τη συγκεκριμένη ημερομηνία κατευθύνονται προς το ναό της Μεγαλόχαρης. Τουλάχιστον εκείνοι ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ πως η Παναγία μπορεί να δώσει τη λύση στο πρόβλημα τους. Γιατί από αυτούς που κατευθύνθηκαν σήμερα προς το κέντρο υγείας... ανάθεμα και αν πίστευαν 2-3 πως με αυτό που κάνουν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι. Αρκεί, να έχουμε τη συνείδηση μας ήσυχη πως συμμετείχαμε. Πως κάτι κάναμε και 'μεις ρε παιδί μου που σήμερα βγήκαμε στους δρόμους...
Μπορεί κάποιος να μου πει ποιο ήταν το κέρδος από τις (χιλιάδες) συγκεντρώσεις και πορείες που έγιναν στη Νάξο και στην Ελλάδα τα τελευταία 3 χρόνια;  Ίδρωσε το αυτί κανενός;
Ποιες ήταν οι κατακτήσεις;
Σε μια χώρα και ένα νησί, που το παραγωγικότερο κομμάτι του, ψάχνει την τύχη του εκτός συνόρων και οι παραμένοντες απλά δεν έχουν δικαίωμα στο όνειρο...
Την ''άκουσε'' κάποιος από όλη τη σημερινή ιστορία; (που πολύ αμφιβάλω)
Δεν ξέρω αν έχουν νόημα οι επαναλήψεις κοινότοπων φράσεων και συνθημάτων βγαλμένες από νυσταλέες και ατάραχες κομματικές συνεδριάσεις, που επαναλαμβάνονται υπό μορφή κασέτας δεκαετίες τώρα...
Δεν ξέρω αν έχουν νόημα οι ανακοινώσεις παρατάξεων και συνδικάτων (που θα φτάσουν σύντομα), εξηγώντας μας, ποιος έκλεισε πρώτος την πλατεία, ποιος έστησε τη μικροφωνική, ποιος και γιατί αποχώρησε και διάφορα άλλα χαριτωμένα...
Δεν ξέρω τι νόημα έχουν... (και αν έχουν), όλα αυτά που νομίζουμε πως κάνουμε ως μορφή πάλης...
Και αν τελικά όλα τα παραπάνω έχουν νόημα... τι διάολο καταφέραμε μέχρι σήμερα;
Τι καταφέραμε κάνοντας χωριστές συγκεντρώσεις στη Νάξο και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας;
Μήπως η όλη κατάσταση βρίσκεται πιο μπροστά από τους επαγγελματίες εργατοπατέρες, τους οκνηρούς κομματάρχες και τους απανταχού ''παλιομοδίτες αριστεροντούρντουρους'' μπροστάρηδες;
Μήπως η δυναμική της στιγμής και η (δικαιολογημένη) οργή του κόσμου, διοχετεύεται συνειδητά ή ασυνείδητα σε λάθος κατευθύνσεις;
Μήπως, αυτές οι αντιδράσεις είναι απλά εκτονωτικές της λαϊκής οργής και ακίνδυνες για το πολιτικό σύστημα;



ΥΓ. Και για να μην παρεξηγούμαστε...
Σε καμιά περίπτωση δεν έχω απαντήσεις για όλα, σε καμιά περίπτωση δεν έχω λυμένα τα προβλήματα μου, σε καμιά περίπτωση δεν κατέχω το μαγικό ραβδί, σε καμιά περίπτωση δεν κάνω τον έξυπνο, σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ να σταματήσουν οι κάθε μορφής αντιδράσεις και να αράξουμε στους καναπέδες μας περιμένοντας να γίνει το θαύμα.
Θέτω έναν προβληματισμό προς συζήτηση και αναμένω τις απόψεις σας.